نقد ادبی در روم باستان / از سیسرو تا هوراس
نقد ادبی در روم باستان / از سیسرو تا هوراس
یكی از مهم ترین بنیان گذاران نقدادبی در روم باستان سیسرو بود. از سیسرو 57
خطابه و حدود 800 نامه به یادگار باقی مانده است كه در طی آن ها, ضمن مكالماتی دل
انگیز, تاریخ زبان رومی را به اختصار بازگفته, قواعد انشاء نثر و آیین نگارش این
زبان را تنظیم و تدوین كرده است. سیسرو در دوره ی اوج نثر لاتینی می زیست و خود,
به كمك جاذبه ی شورانگیز و پر لطف كلام خویش, بر این اوج ارتقایی قابل توجه بخشید.
سزار, قیصر مشهور,كه خود از مردان ادب و از نخستین كوشندگان در راه تنظیم و تدوین
دستور زبان لاتین و آیین نگارش این زبان بود, در اهدانامه ی كتاب " در باب قیاس"
خود, به سیسرو, چنین نوشت:
" تو همه ی گنجینه های سخنوری را از نهانگاه بر كشیدی و خود نخستین كسی بودی كه
از آن ها بهره گرفتی. از این رو بر رومیان منتی بزرگ نهادی و زادگاه خویش را حرمت
افزودی. تو بر چنان نصرتی دست یافتی كه فقط بهره ی بزرگترین سرداران تواند شد,
زیرا گستردن مرزهای اندیشه ی آدمی كاری ارجمندتر از افزودن بر پهنه ی امپراطوری
روم است."
سیسرو ادبیات را " خوراك روزگار نوجوانی و آذین نیك بختی و فروغ روزگار پیری " می
دانست.
در نقد ادبی سیسرو بیشتر از همه, از اندیشه های هنری و نظریه پردازی های ادبی
افلاطون الهام گرفته,تحت تاًثیر عقاید او بود.
سیسرو زبان لاتینی را بازآفرینی كرد, بر واژه های آن افزود, از آن افزاری نرمش
پذیر برای فلسفه, دانش و ادبیات ساخت كه حدود هفده قرن پس از او قابل استفاده بود
و كاربرد داشت.
منبع: سایت آقای عاطف راد
متن كامل در ادامه ي مطلب
خارها